17 oktober 2020. De start. Canicross met Jaro.

Thuis liet Jaro zijn trekharnas zonder veel weerstand aandoen. Wij liepen naar het bos. En wij zijn Paul, ik, Jaro, en onze oudste RR Dayo. Natuurlijk moest Jaro even klote door in de riem van Dayo te gaan hangen. Maar verder liep hij rustig mee. In principe ging het niet slecht. Maar het zou Jaro niet zijn als hij niet voor enige problemen zou zorgen.

De eerste fout die ik maakte.

In het bos liet ik Dayo los rennen. Dat kan, omdat het gewoon een geweldige hond is die WEL luistert. Natuurlijk wilde Jaro er als een maloot achteraan. Mmm niet zo goed idee dus. Jaro schoot alle kanten op, en je snap het al, behalve de goede kant. Maar ons motto tijdens dit Canicross Adventure is ‘ Just do it’.  Langzaam starten we met rennen. Oké het gaat goed. Hij accepteert zijn trekharnas en rent mooi voor mij uit. Tot we bij het omgeploegde maisveld komen. Hier gaat Jaro normaal helemaal los. Zoals je op een van de foto’s kan zien was hij druk bezig om zich uit zijn trekharnas te wurmen. Gelukkig hadden we dit gecheckt voordat we naar buiten gingen en kwam hij niet los. Maar dat het nou tof liep langs het omgeploegde maisveld NEE.

Dus hier komt mijn tweede fout.

Ik dacht als ik Jaro nou even op het veld laat uitdollen dan heeft hij dat gehad en dan kunnen we daarna wel weer verder gaan. In plaats dat ik zijn trekharnas aanlaat en hem alleen loskoppel van de riem, trek ik zijn trekharnas uit. Fout, een heel slecht idee. De leeuw is los. En ja daar ging hij. En ik zag aan zijn kop dat hij niet van plan was om dat stomme ding nog aan te laten trekken. Als een maloot rende en sprong hij over het veld. Oké, dan rennen wij gewoon verder en trekken later het harnas wel weer aan. Maar Jaro is niet de domste en was dus niet van plan om zich te laten pakken. Het spel was begonnen. Maar omdat wij ook al enige ervaring met onze Jaro hebben en wij weten dat eten op de 1e plaats komt bij hem, kwam Paul met een goed idee. We lokken hem met een nep snoepje. En ja het lukte, hij trapte er met open ogen in. We hadden hem in de houtgreep. En toen begon het gevecht. Hij weigerde om het trekharnas aan te laten doen. Een poot en kop er al in en hij zette hem met veel geweld in zijn achteruit. En los was hij. Ik besloot om het hierbij te laten. Want als we dit willen laten slagen, moeten we niks forceren.

De start is gemaakt en morgen ga ik alleen met Jaro op pad. Ik heb vandaag twee essentiële dingen geleerd. Dayo meenemen is geen goed idee. Jaro tussendoor zijn trekharnas uitdoen, ook geen goed idee. Met Jaro gaan canicrossen is een proces zowel voor hem als voor mij. En voor elk proces moet je de tijd voor nemen. En leren van je fouten, ook heel belangrijk. Dus op naar dag 2 Canicross met Jaro.