Op 26 januari 2020 ben ik met mijn blog gestart mbt de marathon van Rotterdam. 

Ik ga deze Marathon rennen om geld in te zamelen voor Signi Zoekhonden. Op dit moment staat Signi klaar om van 16 maart tot 20 maart 2020 een zoekactie op te starten naar Aqillis Cathalina op Curaçao. Dit doen ze met eigen middelen en op eigen kracht. Dit maakt deze non-profit organisatie zo speciaal. 

Ik heb jullie beloofd om een blog bij te houden over de voorgang van mijn training. Nou die is om te janken. Zoals jullie hebben kunnen lezen in de blog, mijn eerste marathon, ben ik een mooi weer loper. Als de mussen van het dak vallen trek ik mijn renschoenen aan. Daarom heb ik mijn eerste marthon op curaçao gelopen. Ja ik kan jullie vertellen dat ik het slecht heb op dit moment. Mijn motivatie ligt ergens 10 meter onder de modder. Mijn energie is minder dan zero. Ja ik weet het klinkt allemaal heel negatief. Maar ik moet eerlijk zijn, het is mijn blog geen instagram waar je alleen mooie dingen kan zien. 

Ik zal jullie vertellen hoe dit komt. Er zit een foutje in mijn hypothalamus. Dit is het thermoregulatiecentrum van het lichaam. Bij afkoeling komt je lichaam in actie om de juiste temperatuur (37.1 graden Celsius) te behouden. Nou bij mij zit dat dus net wat anders. 

Laats was ik aan het trainen en stap ik in een flinke plas water. Mijn voeten werden zo verschrikkelijk koud dat de pijn niet te harde was. Maar het erge is dat dit doortrekt door heel mijn lichaam. Dit heeft weer een hele negatieve invloed op mijn spieren. Die verstijven waardoor het rennen nog moeilijker wordt. 

Strompelend ben ik naar mijn auto gerend en heb de verwarming vol aan gezet. Thuis gelijk onder een hete douch wat dus helemaal niet goed is. Maar ja ik dacht maar aan een ding en dat was opwarmen. 

Dus. Op het moment dat ik s’avonds om 18:30 naar buiten kijk en het water komt met bakken tegelijk naar beneden. De temperatuur is zo’n 5 graden. Nou dan snappen jullie wel waar mijn motivatie en energie te vinden is. Juist ja, 10 meter onder de modder. 

Maar opgeven is geen optie. Want die marathon komt eraan. 

Terwijl ik deze blog aan het schrijven ben zie ik dat het is opgehouden met regenen. Daarom besluit ik nu om mijn gember thee met Kurkuma op te drinken en om mijn renkleren aan te trekken. Eindelijk een keer rennen zonder regen. 

Stiekem hoop ik dat ik mee mag met Signi naar Curaçao. Wordt vervolgt.